Toekomstatelierdelavenir (TADA) is een prachtig initiatief in Brussel. Het is een zaterdagschool waar kinderen drie jaar lang naartoe komen om op ervaringsgerichte wijze te leren over de enorme variatie in leven & werk van volwassenen uit allerlei milieus.
Op die manier breiden ze hun beelden over toekomstmogelijkheden uit.
De twaalfjarigen doorlopen momenteel het vak “Performing Arts” (andere vakken zijn bijvoorbeeld recht, zorg, handel). Onder andere het bekijken van dansvoorstellingen, in de schoenen van een choreograaf gaan staan , en zelf een theaterstukje maken staan op het programma. Ook ik was als expert uitgenodigd en ik nam hen mee in het ontwikkelen en uitvoeren van improvisatietheater. Als uitvoerende kunst, en dat moest ik goed benadrukken. Want net zoals vaak het geval is in podiumkunstcontexten, hadden ze improvisatietheater tot dan toe enkel verkend als zelfexpressiemiddel of als methode voor het maken van gescript theater.
Ze waren enorm gefascineerd door dit andere luik, ze ontdekten met plezier de specifieke aspecten van improvisatietheater. Ik vind het zelf interessant daar in detail bij stil te staan en dit te delen, want “de professie improvisatietheater” kent nu eenmaal geen reguliere opleiding of diploma, terwijl het ondertussen wel steeds meer toepassingen vindt.
Het feit bijvoorbeeld dat je traint en nooit repeteert. Hoe belangrijk die training is. Het verschil ook tussen algemene vaardigheden (accepteren, risico’s nemen, luisteren, acteerkwaliteiten,..) enerzijds en zaken die je bestudeert of inoefent in functie van een bepaald thema en/of een specifieke doelgroep waar je voor speelt anderzijds. Dit is in feite de ontwikkeling van de setting waarbinnen je zal improviseren – het luik dat het meest vergelijkbaar is met repetities. Het is gelinkt aan een specifieke voorstelling. Het thema van de voorstelling in dit geval was macht, dus deden we oefeningen over status en dachten we samen na over op welke manier het publiek met macht in aanraking komt en welke vragen toeschouwers spannend en inspirerend zouden vinden.
De rol van de presentator / host kwam uitgebreid onder de aandacht. Die is immers degene die expliciet zorgt voor het contact en de dialoog met het publiek. Een van de cruciale momenten waarop we als speler aanvoelen welk verhalen en energieën de kop opsteken. Zodat we ons in vol vertrouwen en met open antennes kunnen overgeven aan het spelen zelf, en net dié scène spelen waarvan het publiek zegt: “Ja ja ja ja!!! Dàt!” Omdat het zo herkenbaar is. Of omdat iets eindelijk eens schaamteloos benoemd wordt. Of omdat het een ander licht werpt en nieuwe mogelijkheden blootlegt. Omdat het datgene is wat er hier & nu toe doet. Zelf verdelen we de rol van host vaak doorheen een voorstelling, dus dat deden de Tada-ers ook.
Het feit dat we in improvisatietheater onze inspiratie zoveel mogelijk halen uit het NU-moment is de essentie. Dat we dus met z’n allen auteur-regisseur-acteur (of muzikant of lichttechnieker) tegelijkertijd zijn vonden ze heel cool. Als performing art is improviseren immers niet acteren zonder bron of regie – het is het allemaal tegelijk. Het was voor hen een boeiende verkenning en ze brachten een mooi eigen stuk improvisatie, met enkele klassiekers uit status-scènes.
Ik bracht terloops ook even onze “kostumering” onder de aandacht. Wij hebben geen kostuums, wel een dress-code. Zodat we er als geheel staan. En er ook neutraal genoeg uit zien om allerlei rollen te kunnen vertolken. Het komt er bij ons op neer dat je je kleedt in een combinatie van rood-zwart-wit of een selectie daar uit. Aan de hand van foto’s en mijn eigen outfit die dag liet ik hen de dresscode raden.
“Jullie moeten er uitzien als hipsters!” raadde Jalal.
Nope, maar daar kan ik mee leven :-).
Tada, graag tot een volgende keer!
________________________________________________________________________________
Meer weten over TADA en hoe je de weekendschool kan steunen?
www.toekomstatelierdelavenir.be
De 100% tweetalige (NL/FR) VZW TADA biedt aanvullend, motivatiegericht en maatschappij-oriënterend zaterdagonderwijs aan honderden kinderen van 10 tot 14 uit Brusselse socio-economische aandachtswijken.
Elke zaterdag van het schooljaar – gedurende drie schooljaren – krijgen de TADA-leerlingen plezante praktijkles van bevlogen professionals –vrijwilligers– uit allerlei domeinen van de arbeidsmarkt, bijvoorbeeld van ondernemers, ingenieurs, koks of journalisten.
Via deze ervaringslessen en ontmoetingen met rolmodellen moedigt TADA deze maatschappelijk kwetsbare kinderen aan om de wereld/zichzelf te ontdekken en gemotiveerd te zijn.
Met haar aanpak wapent TADA tegen demotivatie en moedigt TADA haar deelnemers aan zich te ontplooien tot ondernemende individuen die vol zelfvertrouwen, veerkracht en met een hoop kennis en horizontale vaardigheden in het leven staan.